1955 yılında, Boston’daki Massachusetts General Hospital anestezi şefi olan H.K. Beecher, Güçlü Plasebo isimli, çığır açıcı nitelikte bir makale yayınladı. Bu makalede, Beecher, iki düzineden fazla tıbbi vakanın tarihçesinin değerlendirmesini ve kendi bulgularını anlatıyordu ve hastaların üçte birine yakınının aslında hiçbirşey yapılmadan iyileştiklerini belgeliyordu. Bu olguyu tanımlamak için kullanılan terim, plasebo tepkisi ya da daha çok bilinen haliyle plasebo etkisiydi.
Plasebo, hastaları, üzerlerinde faydalı bir prosedür uygulandığına ya da tedavi edici bir unsur aldıklarına inanmaya yöneltilir fakat gerçekte onlara hiçbir iyileştiric gücü olmayan şeyler verilir.
Plasebo, şekerli bir draje ya da klasik bir tuz çözeltisi kadar basit olabileceği gibi içeriğinde hiçbir şey yapılmayan gerçek bir ameliyat kadar komplike de olabilir.