Bir hedefe, bir vizyona, bir işe, bir ilişkiye, bir eşe, bir dosta, sevmeye, kendi değerlerimizi ortaya koymaya ve kendimize taahhüt etmek…
Her ne söz konusuysa, taahhüt etmek bir seçim yapmaktır.
Seçim yapmadığımız sürece her şey halen mümkündür, sonsuz olasılık vardır. Bu nedenle taahhüt etmekteki en büyük erdem, pek çok olasılık olduğunu görmek ve aç gözlülüğe kapılmadan bir seçim yapabilmektir.
Yakınlık özgürlüktür. Hâlbuki kim bilir kaç defa yakınlaşmaktan korkmuşuzdur – fiziksel, zihinsel ya da duygusal olarak. Bir adım ileri atmak varken, ya olduğumuz yerde durmuş ya da bir adım geriye atmışızdır. Kafamızda uçuşup duran düşüncelerin altına inip bizi gerçekten neyin düşündürdüğünü kaç kere söyleyebilmişizdir? Kalbimizin attığından bahsetmek yerine, ritmini nereden aldığını kaç kere dillendirebilmişizdir? Duygularımızı tepki olarak ortaya koymak yerine neden öyle hissettiğimizi kaç kere itiraf edebilmişizdir?
Bunları yapmayız, çünkü yakınlaşmaktan korkarız, o yüzden de çok defa yakınlığın özgürlük olduğunu kaçırırız.
Yakınlık özgürlüktür.
İnsanın hayattaki en büyük güvencesi aklı ve kalbidir. Hayatının rotasını belirleyebilecek tek kişi kendisidir. O nedenle de kendini tanımanın, sevmenin ve değerini bilmenin önemi çok büyüktür. Ama bu her şeyi yalnız yaşamak, destek almamak ya da zorluklarla tek başına savaşmak anlamına gelmez. Siz kendinize ve yolunuza inandığınızda ve adandığınızda
Bilge bir adam der ki, “olumsuz duygularınıza dair- yetersiz olduğunuz, sevilmediğiniz, vs -her zaman bunlara dair kanıtlar bulursunuz ve ilk hissiniz ya da düşünceniz yine bunlar olur, değiştiremezsiniz. Ama farkı yaratacak olan, o ilk hislerin ya da düşüncelerin ötesine geçip ikinci tepkinizi değiştirmektir, ki o da davranışlarınız ya da tutumlarınızdır.”
Yani mesela, hava ısınır, gökyüzünde güneş parıldar, yazın geldiğini düşünür ve heyecanlanırsınız.
Kırıldığımızda bundan kaçmak ve hiçbir şey yokmuş gibi davranmak yerine her ne duygu hissediyorsak onu yaşama cesareti gösterirsek, kendi içimizdeki bir yaraya ışık tutma ve onu dönüştürme fırsatı yakalarız. Bu aslında kendimizi olduğumuz gibi hassasiyetlerimiz, ışığımız ve karanlığımızla kabul edip sevme yolunda yeni bir adımdır bizim için. Mükemmel olmadığımızı ve olamayacağımızı görürüz – kafamızdaki mükemmel tanımı her neyse. Bunu bilerek kendimizi kabul etmeyi başarabilirsek çok kıymetli bir şey elde ederiz. Çünkü ancak kendimizle ilgili bu gerçeği kabul edersek dostlarımız, eşimiz ve ailelerimizle sağlıklı ilişkiler kurabiliriz. Kendimiz için bunu yaptığımızda aslında onların da mükemmel olmadıklarını ve olamayacaklarını kabul etmiş oluruz. İşte bütün bu kabullenişle sevebiliyorsak, kendimizi ve onları, o zaman gerçek sevgiyi yaşıyoruz demektir. Zaten kendimizle ve çevremizle tatmin edici ve keyif veren ilişkiler için gerekli olan şey de mükemmellik değildir. Sevgi, açıklık ve anlayış yeterlidir. Onlar olmadığında her şey yetersizdir, onlar olduğunda ise her insan mükemmelliğe giden ve hiç bitmeyen yolda adım adım kendini dönüştürmeye isteklidir.
BB – Nisan 2015
İnsanların davranışları aslında buzdağının su üzerinde kalan görünen kısmıdır. Buzdağının görünmeyen, ve çok daha büyük olan kısmı bu davranışları doğuran stratejiler, motivasyonlar, güvensizlikler, geçmiş deneyimlerden oluşur. Çoğunlukla yaptığımız şey insanların davranışlarına tepki göstermektir. Birinin davranışı bizi sinirlendirdiğinde ya da kırdığında ve tepkisel davrandığımızda çok büyük olasılıkla öfkemiz yıkıcı olacaktır,
Türkçe
İngilizce